Nowy polimer ułatwi oczyszczanie ścieków z barwników przemysłowych

Amerykańscy naukowcy opracowali nowy polimer, który ułatwi oczyszczanie ścieków. Umożliwia bowiem łatwe usuwanie z nich barwnika, będącego jednym z podstawowych zanieczyszczeń.

Zapewne spacerując nad rzeką, nie raz widzieliście zabarwienie wody na jakiś kolor. Barwnik jest bowiem jednym z podstawowych zanieczyszczeń w ściekach wytwarzanych przez przemysł włókienniczy. Jego usuwanie nie jest bynajmniej łatwe i wymaga zaawansowanych technologii, a także wielokrotnego filtrowania wody. Dzięki amerykańskim naukowcom stanie się to wkrótce zdecydowanie łatwiejsze.

Badacze z Uniwersytetu Stanowego Karoliny Północnej opracowali bowiem syntetyczny polimer, który potrafi trwale usunąć ten barwnik z wody. Co ważne, polimer zwany jako polikarbodiimid, po użyciu można oczyścić, a następnie ponownie wykorzystać do oczyszczenia ścieków.

Podczas testów laboratoryjnych, polimer po rozpuszczeniu w rozpuszczalniku zmieszano z próbkami wody zanieczyszczonymi 20 rodzajami barwników powszechnie stosowanych w przemyśle tekstylnym. W zależności od różnych czynników takich jak kwasowość, polimer usunął cały barwnik z aż 16 próbek. Jego skuteczność potwierdzono następnie za pomocą spektroskopii w zakresie ultrafioletu.

Sposób działania polimeru opiera się na wiązaniu cząsteczek barwnika, które następnie unoszą się na górze roztworu. Tworzy się na niej oddzielna warstwa podobna do oleju na wodzie, dzięki czemu można ją łatwo usunąć, pozostawiając czystą wodę. Następnie modulując pH polimeru, można go w ciągu kilku minut skłonić do uwolnienia barwnika. W ten sposób samoczynnie się oczyszcza i można potem wykorzystać w kolejnych procesach oczyszczania ścieków.

Naukowcy pracują aktualnie nad stworzeniem innych wersji polimeru, które będą współpracowały z szerszą gamą barwników. Mają też nadzieję, że wynalazek uda się wprowadzić do oczyszczalni ścieków jako stały element systemów filtracji.

Więcej informacji na temat tego wynalazku uzyskacie w dzienniku ACS Applied Polymer Materials, w którym opublikowano wyniki badań.

Źródło